ηερόθεν

ἠερόθεν (Α)

επίρρ. (ιων. και επικ. τ. τού ἀερόθεν) από τον αέρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηερο-, ιων. τ. τού αερο- (< αήρ, πρβλ. ιων. γεν. ηερ-ος) + κατάλ. -θεν, δηλωτική τής προελεύσεως ή τής από τόπου κινήσεως (πρβλ. εκεί-θεν, οίκο-θεν)].